αποσπασματικες ερωτησεις απο συνεντευξεις της Ελεωνορας Ζουγανελη

Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Tι είπε σε συνεντεύξεις…

Επέλεξα μερικές ερωτήσεις από πρόσφατες (2011) συνεντεύξεις της Ελεωνορας Ζουγανέλη ώστε να πάρουμε μια ιδέα για τις απόψεις της…

Από την ηλικία των 4 χρονών βρισκόσουν σχεδόν κάθε βράδυ στο ιστορικό Αχ Μαρία που εμφανίζονταν οι γονείς σου και κυκλοφορούσες τραγουδώντας, βαμμένη με κόκκινο κραγιόν. (γελάει δυνατά) Είχα από παιδάκι μια μανία με την παράσταση. Στο σπίτι ντυνόμουν, βαφόμουν, έβαζα τακούνια και τραγουδούσα. Δεν τραγουδούσα ποτέ αν δεν ήμουν φτιαγμένη! Στα καμαρίνια του Αχ Μαρία πέρασα 11 χρόνια για αυτό και τώρα θεωρώ ότι το καμαρίνι είναι ιερός χώρος. Το παιδικό μου ραντάρ έπιανε τις αγωνίες, τη νευρικότητα, αλλά και το πραγματικό δέσιμο. Είχαν κοινό στόχο: να κάνουν τη δουλειά του με αξιοπρέπεια και αγάπη.

Τι εφηβεία πέρασες; Με εξάρσεις. Βαριόμουν, πιεζόμουν και καταπιεζόμουν αφόρητα με το σχολείο. Δεν θα ήθελα ούτε για μια μέρα να επιστρέψω στο σχολείο. Δεν ήμουν καλή μαθήτρια γιατί δεν ήθελα. Σκέψου ότι εξαντλούσα, και με το παραπάνω, τις απουσίες μου.

Να υποθέσω ότι κάπως έτσι προέκυψαν και οι θεατρικές σπουδές που έχεις κάνει; Το θέατρο υπάρχει περίπτωση να σε απασχολήσει στο μέλλον;
Η αλήθεια είναι ότι έκανα θεατρικές σπουδές γιατί πίστευα ότι θα με βοηθήσουν περισσότερο στο τραγούδι. Και νομίζω ότι είχα δίκιο, γιατί πράγματι με βοήθησαν πάρα πολύ στην ερμηνεία. Απλά στην πορεία αγάπησα πολύ και το θέατρο, άσχετα αν δεν το έχω ακολουθήσει. Θεωρώ ότι με έχει βοηθήσει γενικά στη ζωή μου γι’ αυτό και δεν έχω εγκαταλείψει την παιδεία του θεάτρου: παρακολουθώ σεμινάρια, διαβάζω θεατρικά βιβλία. Προς το παρόν πάντως καλύπτομαι από τον τρόπο που το χρησιμοποιώ στη δουλειά μου.

Κατάφερες ωστόσο με τους δύο σου δίσκους να κάνεις μεγάλη επιτυχία και να πεις τραγούδια που αγαπήθηκαν πολύ, αφήνοντας και πολύ καλές εντυπώσεις μα κάνοντας παράλληλα κι ένα άνοιγμα σε ό,τι αποκαλούμε «mainstream» κοινό. Πώς το αντιμετωπίζεις όλο αυτό; Σου αρέσει, σου δημιουργεί άγχος για τη συνέχεια, σε προβληματίζει μήπως χαρακτηριστείς «εμπορική» τραγουδίστρια;
Δεν με απασχολεί καθόλου το πώς θα χαρακτηριστώ... Με απασχολεί μόνο μήπως η αποδοχή –η οποία είναι πάρα πολύ ωραίο πράγμα, αν έλεγα το αντίθετο θα ήταν μεγάλο ψέμα– με κρατήσει στάσιμη καλλιτεχνικά χωρίς να το καταλάβω. Ελπίζω βέβαια, επειδή γενικά προβληματίζομαι και ψάχνομαι, να το καταλάβω πριν συμβεί και να ανανεώνομαι όποτε χρειάζεται.

«Νιώθω τυχερή, κάνω στη ζωή μου αυτό που με διασκεδάζει» αυτό δήλωσες πρόσφατα και εγώ συμπληρώνω ... Δις πλατινένια, αναγνωρίσιμη και ιδιαιτέρως αγαπητή πλέον! Τα προηγούμενα σου προκαλούν άγχος, χαρά, ανασφάλεια, ευθύνες? Τι από όλα?
Το πρώτο που θα σου πω είναι η χαρά. Αν δεν ένιωθα χαρά δε θα συνέχιζα να το κάνω και να μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Χαρά και μεγάλη τιμή νιώθω που ο κόσμος με αγαπάει, με επιλέγει και με τους ανθρώπους στο χώρο, με τα Μέσα, τους δημοσιογράφους δεν έχω εισπράξει κάτι κακό, σε συνεντεύξεις, σε φωτογραφίσεις. Υπάρχει γενικώς μια αμοιβαία καλή αντιμετώπιση. Σίγουρα όμως όλο αυτό μου έχει προκαλέσει και πάρα πολύ άγχος και ευθύνη όχι τόσο για το ότι πρέπει να συνεχίζονται οι επιτυχίες, αλλά γιατί, πραγματικά, οι δουλειές έχουν αρχίσει να γίνονται περισσότερες, οι απαιτήσεις περισσότερες και αυτό με βάζει σε μια διαδικασία που πρέπει να μελετήσω, να ασχοληθώ με το εαυτό μου, με τη ζωή μου, με το σώμα μου. Βέβαια, αυτή είναι η ομορφιά: η εξέλιξη. Όλα αυτά σου ανοίγουν έναν δρόμο για να εξελιχθείς.

Περίμενες ο κόσμος να αγαπήσει τα τραγούδια σου τόσο γρήγορα;
Όχι δεν το περίμενα. Ο κόσμος έχει αρχίσει να αγαπάει κι εμένα, έχω δεχθεί πολλή αγάπη και δεν το περίμενα να είναι τόσο απλόχερη.

Θεωρείς σημαντικό το ότι αυτοί που έρχονται στις εμφανίσεις σου έρχονται για να δουν και να ακούσουν εσένα προσωπικά;
Βέβαια! Είναι σημαντικό και πολύ μεγάλο δώρο στη ζωή μου!

Πρώτη φορά το κοινό θα σε δει solo σε συναυλίες. Έχεις άγχος;
Πολύ! Έχω ευθύνη αν θα πάει καλά, αυτό όμως φέρνει και μεγάλη χαρά. Είναι σημάδι ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά.

Ποιο τραγούδι σου είσαι εσύ; Όταν πήρα το Έλα θεώρησα ότι αν έγραφα στίχους, θα έγραφα έτσι. Δίνω μια εικόνα σκληρότητας, από ότι μου λένε, ενώ εγώ είμαι ουσιαστικά ευαίσθητη. Αποδέχτηκα ότι η εικόνα μου δείχνει ένα δεικτικό άνθρωπο και ένιωσα ότι μπορεί να είμαι έτσι γιατί μου άρεσε ο στίχος και ο τρόπος αυτού του τραγουδιού. Στην πορεία όμως ανακάλυψα ότι το Κόψε και μοίρασε είμαι εγώ.

Τι σημαίνει για σένα ελεύθερος χρόνος, υπάρχει? Και πέραν από τη μουσική τι άλλο μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση και τη μέρα?
Για να πω την αλήθεια είμαι ένας άνθρωπος που εύκολα μπορώ να μπω σε πρόγραμμα, εκτός αν αφορά τη δουλειά. Αυτό δεν είναι πάρα πολύ καλό, γιατί για να κάνω πράγματα πρέπει να τα συνδυάσω όλα με τη δουλειά. Δε θα πήγαινα ποτέ γυμναστική αν δεν καταλάβαινα ότι το χρειάζομαι στη δουλειά. Από τότε που τη ξεκίνησα κατάλαβα ότι είναι ένας τρόπος που εγώ –που σιχαινόμουν τη γυμναστική– εκτονώνομαι και πλέον περνώ και τον ελεύθερό μου χρόνο ευχάριστα με αυτό. Έτσι έχω ξεκινήσει και άλλα πολλά πράγματα, όπως το περπάτημα για παράδειγμα. Βγαίνω στο δάσος και εξασκώ και τις αναπνοές μου. Όλα αυτά ξεκίνησαν για τη δουλειά και τώρα έχουν γίνει ο ελεύθερος μου χρόνος. Μου αρέσει να ακούω μουσική, αλλά όχι μουσική για δουλειά. Μου αρέσει να ακούω μουσική στο σπίτι και να χαζολογάω. Με την τηλεόραση δεν έχω επαφή τον ελεύθερό μου χρόνο, ενώ λατρεύω το θέατρο.

Σου μένει χρόνος για διάβασμα; Ποια βιβλία διεκδικούν το ενδιαφέρον σου; Καταρχήν διαβάζω πολύ θέατρο, το οποίο έχω σπουδάσει κιόλας. Έχω περάσει τη φάση του μυθιστορήματος, και πλέον μου αρέσει να διαβάζω δασκάλους, ανθρώπους που καταθέτουν προσωπικές εμπειρίες, είτε για το θέατρο, τον κινηματογράφο ή τη φωτογραφία. Τελευταία προσπαθώ να διαβάσω και περισσότερη ιστορία – ίσως αυτό να έχει σχέση και με τις κοινωνικές συγκυρίες.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που ζήλεψες κάτι και τι ήταν αυτό?
Ζήλεψα τώρα που οι φίλες μου ετοιμάζονται να φύγουν για σαββατοκύριακο και εγώ έχω πάρα πάρα πολύ τρέξιμο. Γενικώς ζηλεύω. Σαν ένα κακομαθημένο που βλέπει κάτι και θέλει να το αποκτήσει.

Ο Λευτέρης Πανταζής επανεκτελεί το τραγούδι σου Η αγάπη αργεί. Πώς νιώθεις για αυτό; Όταν λένε ότι «κάποιος το εκτέλεσε κανονικά» δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει να μιλάνε άσχημα για τους ανθρώπους και ειδικά στην τηλεόραση. Σοκάρομαι! Δεν θέλω να κρίνεται δημόσια η επιλογή κάποιου, που δεν ξέρεις το λόγο για τον οποίο το έκανε, με τέτοιο τρόπο. Δεν μου αρέσει να κρίνω καλλιτέχνες. Οι δημιουργοί, γιατί εγώ δεν έχω λόγο, έδωσαν άδεια και δεν θα το σχολιάσω. Το τραγούδι ανήκει σε αυτούς, εγώ ερμηνεύω. Σε αυτό το σημείο τελειώνω εγώ.

Υπάρχει κι αυτή η ηχητική συνέντευξη από το radio isart.gr . Καταπληκτική συνέντευξη. Καταλαβαίνεις τι άνθρωπος είναι και χαίρεσαι να την ακούς…